Nie od dzisiaj Międzyzdroje jest miejscem spotkań artystów, wszak „Międzyzdroje to Miasto Gwiazd”, w którym chętnie spotykają się malarze, rzeźbiarze i inni utalentowani twórcy. Już w latach 60-tych i 70-tych XX wieku aranżowano tu plenery malarskie czy warsztaty rzeźbiarskie. Efektem prac były organizowane wernisaże obrazów przedstawiających nadmorskie pejzaże czy rzeźby pozostawione w przestrzeni miejskiej Międzyzdrojów.
Na przełomie 1969 – 1970 roku, w ramach organizowanego przez Pracownię Sztuk Plastycznych ze Szczecina konkursu, na wykonanie rzeźb dla Międzyzdrojów i Świnoujścia powstały betonowe rzeźby, wykonane przez młodych szczecińskich rzeźbiarzy. Byli nimi: Anna Paszkiewicz – Sawicka, Stanisław Biżek, Sławomir Lewiński, Stanisław Rudzik, Leonia Chmielnik. Wszystkie rzeźby, jak na ówczesne warunki przystało, wykonano z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np. barwników. Rzeźby wykonywało się wówczas w plenerze, przygotowując odpowiednie formy z gipsu zbrojonego stalą. Przygotowane formy przywoziło się i ustawiano w miejscu docelowym, ustawiano rusztowanie, po czym zalewało „sztucznym kamieniem”. W ramach konkursu wykonano w ówczesnej przestrzeni miejskiej 8 rzeźb, z których 4 prezentujemy w „Parku Rzeźb”. Inne rzeźby znajdziecie Państwo na terenie miasta w Parku Leśnym czy Parku Popołudniowym.
Motywem przewodnim wyboru kamiennych pomników i ich ekspozycji w „Parku Rzeźb” było hasło „Człowiek. Studium życia”. Wybrane 4 rzeźby przedstawiają ludzkie kształty, wielowymiarowe studium człowieczego istnienia. Przy każdej z rzeźb przedstawiamy ich autora. Zapraszamy do zwiedzania!
RZEŹBA „MACIERZYŃSTWO” – autor: Anna Paszkiewicz – Sawicka
Rzeźba przedstawia siedzącą matkę z dzieckiem na kolanach. Wykonana jest z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np. gliny, barwników.
fot. K. Nowak
Anna Paszkiewicz – Sawicka urodziła się w miejscowości Dalne k. Wilna. Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom uzyskała w 1964r. w pracowni prof. Stanisława Horno – Popławskiego. Od 1964r. swoje życie związała ze Szczecinem. Tu założyła rodzinę, znalazła przyjaciół i rzeźbi do dnia dzisiejszego.
Wspólnie z przyjaciółką, rzeźbiarką Leonią Chmielnik, pracowały przy tworzeniu rzeźb w Międzyzdrojach i Świnoujściu. Inna międzyzdrojska rzeźba autorstwa Anny Paszkiewicz - Sawickiej, która niestety nie zachowała się w Międzyzdrojach to „Koniki morskie”. Rzeźbiarka tworzy w kamieniu, drewnie i brązie. Jest laureatką wielu nagród za projekty pomników i rzeźb plenerowych oraz w konkursach np. „Salon Jesienny”, „Konik morski” czy „Ekologium”. Jej rzeźby znajdują się w zbiorach muzealnych w Szczecinie, Warszawie czy Orońsku.
RZEŹBA KOBIETY Z RĘKAMI ZAŁOŻONYMI DO TYŁU – autor: Sławomir Lewiński
Rzeźba przedstawia kobietę w pozycji stojącej, z lekko uniesioną głową i rękami założonymi do tyłu. Rzeźba wykonana jest z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np. gliny, barwników.
Sławomir Lewiński, w pracowni przy ul. Mariackiej w Sz-cinie, r. 1962, fot. ze zbiorów rodzinnych, reprodukcja cyfrowa Muzeum Narodowe w Szczecinie
Sławomir Lewiński ( 1919 – 1999 ) to jeden z najbardziej uznanych rzeźbiarzy działających na terenie Szczecina i okolic. Urodził się 23 kwietnia 1919r. w Kijowie. Po tragicznych wydarzeniach rewolucji 1917 roku i zakończeniu I wojny światowej rodzice zdecydowali się przenieść do Radomia. Tam Sławomir ukończył w 1938 roku Gimnazjum im. Tytusa Chałubińskiego, a dwa lata później poślubił Danutę ze Świeckich. W 1939 roku uczestniczył w obronie Warszawy. W czasie okupacji zdecydował się podjąć studia w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, oficjalnie zlikwidowanej przez Niemców, lecz kontynuującej swą misję w ramach tajnego nauczania. Po powstaniu warszawskim, w którym Lewiński wziął czynny udział, młode małżeństwo zostało wywiezione do hitlerowskiego obozu pracy w Six (Seddiner See) pod Poczdamem. Po jego wyzwoleniu Lewińscy przedostali się przez Legnicę do Bydgoszczy. W 1946 roku Danuta i Sławomir Lewińscy postanowili zamieszkać w Szczecinie. Od samego początku, obejmując pracownię przy ul. św. Wojciecha 1, Sławomir brał aktywny udział w konsolidacji miejscowego środowiska, współorganizował lokalny, szczeciński oddział Związku Polskich Artystów Plastyków, gdzie dwukrotnie w latach 1952 – 1953 i 1969 - 1972 był jego prezesem. Dla Sławomira Lewińskiego przestrzeń była najważniejsza. Nadawał jej kształt, ujmując części, oddając je bryłom rzeźb. Uważał, że rzeźba to nie tylko przedmiot, lecz kształtowanie przestrzeni w skali urbanistycznej i we wnętrzu. Tworzył często duże monumentalne rzeźby usytuowane w przestrzeni miejskiej np. popiersie Juliusza Słowackiego (1955) i statua Madonny z Dzieciątkiem w Stargardzie (1958), pomnik Mieszka I w Mieszkowicach (1957), Adama Mickiewicza w Szczecinie (1960). Sławomir Lewiński jest również autorem pomnika marynarza, pierwotnie, wykonanego jako pomnik marynarzy radzieckich w Międzyzdrojach w 1957r. Rzeźba stoi w centralnej części miasta przy Placu Stefana kardynała Wyszyńskiego. Jest również współautorem mozaiki zdobiącej fasadę kina „Kosmos” w Szczecinie.
RZEŹBA „WCZASOWICZKA” – autor: Stanisław Biżek
Rzeźba nazwana przez autora „Wczasowiczką” stanowi alegorię kobiety o okrągłych kształtach. Wykonana jest z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np. gliny, barwników.
fot. A.Czyżak
Stanisław Biżek urodził się 14.11.1938 roku w Wierzchowiskach. Ukończył PLSP w Lublinie, studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesora J. Pugeta w 1964 roku. Po studiach przyjechał do Szczecina, gdzie w pracowni przy ul. Milczańskiej, tworzy do dzisiaj. Uprawia małe formy rzeźbiarskie, medalierstwo, rzeźbę plenerową i monumentalną.
Jest autorem wielu prac rzeźbiarskich i pomników w regionie m. in. rzeźby plenerowe w Szczecinie, współautor pomnika 1000-lecia bitwy pod Cedynią ( 1972 ), Braterstwa Broni w Kamieniu Pomorskim znajdujący się na cmentarzu wojennym w Kamieniu Pomorskim ( 1968, współautor; S. Rudzik ), pomnik Osadnikom w Chojnie ( 1986 ). Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych i galeriach m. in. Muzeum Narodowe w Szczecinie, Muzeum Sztuki Medalierskiej Wrocław, Muzeum w Chorzowie, Muzeum Okręgowe w Lublinie, Galeria ZAR w W-wie oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą: w Niemczech, Szwecji, Danii, Czechach, Anglii, Włoszech, Francji, USA. Stanisław Biżek jest autorem popularnej rzeźby „Rybki”, która znajduje się na promenadzie przy ul. Boh. Warszawy w Parku Popołudniowym.
RZEŹBA - LUDZKA POSTAĆ W POZYCJI PÓŁLEŻĄCEJ - autor: Stanisław Rudzik
Rzeźba przedstawia ludzką postać w pozycji półleżącej, z jedną nogą założoną na kolano. Rzeźba wykonana jest z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np. gliny, barwników.
fot. ze zbiorów ZO ZPAP Szczecin
Stanisław Rudzik, szczeciński rzeźbiarz urodzony w 1939 r. na Białostoczyźnie. Ukończył wydział rzeźby u prof. Jacka Pugeta na Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1965 r. Jego najważniejsze realizacje to pomnik Braterstwa Broni w Kamieniu Pomorskim znajdujący się na cmentarzu wojennym w Kamieniu Pomorskim ( 1968, współautor; S. Biżek ) oraz pomnik Braterstwa Broni w Świnoujściu ( 1974 ).